Τι είναι οι «Πεντηκοστιανοί»;

- Τι είναι οι «Πεντηκοστιανοί»;

Με ρωτούν, και απαντώ:

- Έλαβα το γράμμα σας, και διάβασα για τον ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟ που ήθελε να σας εξαγοράσει, αλλά.. «λάθος πόρτα χτύπησε»!..

Είναι φοβεροί αυτοί οι Πεντηκοστιανοί. Είναι οι χειρότεροι από όλους τους Προτεστάντες αφού δαιμονίζονται και μιλούν ακατάληπτα, ισχυριζόμενοι ότι μιλάνε... ξένες γλώσσες, όπως με τους Μαθητές την ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι φοβεροί ηθοποιοί, φοβεροί απατεώνες και πολύ επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι στις αντιδράσεις τους.

Όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό το 1967 - 1969, στο πλοίο μέσα ήταν ένας ναύτης συνάδελφος, ο Παναγιώτης Σ., που με είχε πλησιάσει με ενδιαφέρον για τις χριστιανικές μου θέσεις. Μετά, ως πολίτες πλέον συναντιόμαστε, και τον πήγα και σε ορθόδοξα κηρύγματα, ώσπου τον έχασα. Μετά από (4 5) χρόνια, άρχισα να λαβαίνω τακτικά στο σπίτι, ταχυδρομικώς, κάτι προσκλήσεις για θρησκευτικές συναντήσεις, στις οποίες ποτέ δεν απάντησα διότι τις θεωρούσα ύποπτες. Ώσπου μια μέρα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Παναγιώτη Σ. (αυτός ήταν τελικά ο μυστηριώδης αποστολέας), ο οποίος μου αποκάλυψε ότι είχε γίνει πεντηκοστιανός (ήταν ηλεκτρολόγος, και τον δελέασαν δίνοντας του δουλειές ανθρώπων της «εκκλησίας» τους), και με καλούσε να πάω στις συναντήσεις τους. Εγώ φυσικά αρνήθηκα και τον αντέκρουσα και θεολογικά.

Στο μεταξύ, είχε παντρευτεί κιόλας. Ήταν γύρω στο 1975. Μια μέρα με πήρε η γυναίκα του στο τηλέφωνο (δεν την γνώριζα αλλά φαίνεται τον άκουγε που μου τηλεφωνούσε, και του πήρε τον αριθμό μου)... μου τηλεφώνησε λοιπόν κρυφά, και με ρωτούσε τι είναι εκεί που πάει ο άντρας της, που την πίεζε να πάει και εκείνη, αλλά αυτή φοβόταν. Της εξήγησα μερικά πράγματα και αυτό της τάχα «γλωσσολαλίας». Μετά από μερικές μέρες, μου ξανατηλεφώνησε, και κλαίγοντας, μου είπε ότι αυτά που της είπα, συνέβησαν (άρχισε ο Παναγιώτης να χοροπηδάει, και να λέει ασυναρτησίες που τάχα το Άγιο Πνεύμα του έλεγε να πει). Την ρώτησα γιατί κλαίει, και μου είπε ότι την... χτυπάει για να την αναγκάσει και αυτήν να πάει στην «εκκλησία» τους, και ότι τα παιδιά τα είχε ήδη πάει και τα είχε... ξε- βαφτίσει εκεί (από ορθόδοξα, σε πεντηκοστιανάκια)!..

Τι να κάνω; Την παρηγόρησα, και την συμβούλευσα να ζητήσει βοήθεια από την Ορθόδοξη Εκκλησία, από τους ιερείς της ενορίας της (στον Κορυδαλλό). Μετά από μερικούς μήνες, τηλεφώνησα να μάθω τι γίνεται, διότι ανησυχούσα, και ήταν εκείνη στο τηλέφωνο. «Τι θέλετε κ. Μιχαλόπουλε;» μου λέει, «αφήστε μας ήσυχους! Εμείς είμαστε πεντηκοστιανοί! Βρήκαμε την Αλήθεια. Τώρα, πάω και εγώ στην εκκλησία, και κάνανε οι αδελφοί εκεί, και τον Παναγιώτη διάκονο, και περνάμε καλά!». Και μου έκλεισε το τηλέφωνο!!!..

Είδατε, πώς προσηλυτίζουν (και με το καλό, και με τη βία) οι «φίλοι» μας οι πεντηκοστιανοί;

Σε άλλο γράμμα μου θα αναφερθώ και στις πλάνες τους.