O.O.D.E. ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ... ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ

From: Panagiotis Michalopoulos

Sent: Saturday, July 10, 2004 10:44 AM

Subject: «... ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.»

Επειδή περνούν οι μέρες (και οι μήνες Ιούνιος, Ιούλιος κ.λπ.), και ακόμα περιμένω απάντηση από τον π. Μεταλληνό, τον π. Τσουρό, τον Μακαριότατο, τους Σεβασμιότατους, την Αγία και Ιερά Σύνοδο... 

Και επειδή κατανοώ ότι διάγουμε και περίοδο διακοπών, επανέρχομαι με ένα υποβοηθητικό (για την απάντηση που περιμένω), σημείωμα:  

Ότι δηλαδή το Ορθόδοξο, δεν θα το βρούμε στην ΟΟΔΕ «ορθόδοξη ομάδα δογματικής έρευνας) ΓΙΑ ΧΙΛΙΟΥΣ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ, και για το ότι ο Ωριγένης τους είναι αιρετικός, και βαθιά επηρεασμένος από την Ελληνική φιλοσοφία. 

...Η Ορθόδοξη θεολογία Περί κολάσεως, βρίσκεται στα συγγράμματα του αγίου Μάρκου του Ευγενικού και αναλύεται θαυμάσια στο σπουδαίο βιβλίο - διατριβή του Επισκόπου Ειρηναίου Μπούλοβιτς. 

Επειδή περνούν οι μέρες κ.λπ., κ.λπ., 

...Τι λέτε για αυτά, αλλά και για ΟΛΑ τα αναφερόμενα στο κατωτέρω υπόμνημα στο οποίο εκκρεμεί η απάντηση από την Επίσημη Εκκλησία;

Με σεβασμό

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Τρίτη, 29 Ιουνίου 2004

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΣΟΥΡΟ

Σεβαστέ μου Πάτερ, ευλογείτε!

Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ σε σας, προς τον υπεύθυνο του αντιαιρετικού αγώνα της Εκκλησίας μας. Ο λόγος, για την «Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας», που δραστηριοποιείται στο Διαδίκτυο, με δεκάδες e-mail ημερησίως, ως ορθόδοξη και τάχα μάχιμη ομάδα κατά των νεοειδωλολατρών κυρίως. Θα ήθελα να σας προβληματίσω σχετικά με το αν είναι ορθόδοξοι ή νεοορθόδοξοι, ή καλυπτόμενοι αιρετικοί, ή προβοκάτορες που πάνε να παρασύρουν και την Εκκλησία στις μηνύσεις τους, με τους λεγόμενους Δωδεκαθεϊστές τους οποίους αντιμετωπίζουν με εχθρότητα που δεν αρμόζει σε χριστιανούς...

Ο ένας λοιπόν από τους εγκέφαλους της συγκεκριμένης ομάδας (ο στρατολόγος) είναι ο κ. Νικόλαος Μαυρομάγουλος πρώην(;) χιλιαστής βιβλιοπώλης στη Σαλαμίνα. Αυτός, που σε πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του, το «αναζητώντας την Αλήθεια», ισχυρίζεται ότι πέρασε και από τα Σεμινάρια σας. Ο άλλος εγκέφαλος (ο και θεωρητικός και κομπιουτεράς) είναι ο κ. Θωμάς Δρίτσας, πρώην(;) ΧΟΕ. Ιδρυτής δε και εμπνευστής της ομάδας (όπως οι ίδιοι λένε) είναι ο τρίτος της παρέας, ένας ομοφυλόφιλος (όπως ο ίδιος παρουσιάζεται με θράσος και χωρίς να ντρέπεται), ο κ. Μάνος (επώνυμο Λουκάκος;).

Στον ειδικό λοιπόν χώρο επικοινωνίας με e-mail που έχουν στο διαδικτυο, με σκοπό... ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ(;;;!!!) τη λεγόμενη λίστα των «απολογητών», (apologites@yahoogroups.com ) παρουσιάζουν εκεί ως τακτικά μέλη τους, 40 περίπου πρόσωπα γνωστά και άγνωστα, αλλά και ιερείς (όπως ο π. Γ. Μεταλληνός;!), και θεολόγους, όπως ο κ. Παναγιώτης Μπούρδαλας, ένθερμος υποστηρικτής τους, από την Πάτρα.

Αλλά ας έλθω τώρα στο βιβλίο του «Νίκου», που σας προανέφερα, και το οποίο μου το έστειλε ο ίδιος ηλεκτρονικά, αλλά μόλις εκδόθηκε και από ένα μοναστήρι της Κύπρου (ΙΕΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΚΥΠΡΟΥ)!!!.. Βιβλίο, του οποίου η κεντρική του διάθεση γίνεται στην Αθήνα και από το βιβλιοπωλείο του γνωστού (πάντα προτεστάντη ή ΚΑΙ κάτι άλλο παρόμοιο τώρα) κ. Μανώλη Καλομοίρη, ο οποίος ανήκει και αυτός στην ομάδα και την τροφοδοτεί (όπως λέει) με βιβλία! Στο βιβλίο λοιπόν αυτό το «αναζητώντας την Αλήθεια», ο συγγραφέας κ. Νικόλαος Μαυρομάγουλος διηγείται πώς από την αίρεση(;) του χιλιασμού ήρθε»(;) στην Ορθοδοξία... Βιβλίο ύποπτο σε πολλά, και με δηλητήριο για τις ορθόδοξες αδελφότητες που τις αποκαλεί εξωεκκλησιαστικές παραεκκλησιαστικές αντιχριστιανικές οργανώσεις και «αδελφότητες», παρά το ότι γνωρίζει ότι αναφέρονται ως Εκκλησιαστικές στα Δίπτυχα της Εκκλησίας. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο κακό. Από το βιβλίο λοιπόν αυτό (για να μην παραμιλάω μόνος μου αλλά να έχω και τη δική σας γνώμη), σας στέλνω ένα κομμάτι από τον επίλογο (40ο κεφάλαιο) όπου με ξένισαν τα περί εικόνος της Αγίας Τριάδος, και περί κολάσεως. Επίσης, σας στέλνω και απόσπασμα από το βιβλίο «πύρινος ποταμός» που η «ομάδα» διαδίδει με φανατισμό στο διαδίκτυο, σαν Νέα Αγία Γραφή, για να δείτε πόσο πρόβλημα έχουν (πάλι) με... την κόλαση!

Απόσπασμα ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ:

«Όταν ο Γιώργος μου εξήγησε ότι οι εικόνες δεν είναι ΄΄είδωλα΄΄, επειδή δεν απεικονίζουν τον αόρατο Θεό που δεν είδαμε, ικανοποιήθηκα. Σύντομα όμως, ανακάλυψα ότι στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες, υπήρχε η απαγορευμένη εκείνη απεικόνιση, η (λεγομένη) τής Αγίας Τριάδος. Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να επιτρέπεται να προσκυνείται ένα τέτοιο κατασκεύασμα! ΄΄. Δεν έφυγα από μια αίρεση για να μπω σε μια άλλη!΄΄ είπα στο Γιώργο, κι εκείνος μου έδωσε ένα βιβλίο, που αποδείκνυε ότι όχι μόνο αυτή η εικόνα απαγορεύεται από την Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο, αλλά επίσης ότι περιέχει αιρετικά στοιχεία. Αυτό με καθησύχασε, επειδή είδα ότι η Εκκλησία είχε πράγματι τη σωστή θέση, κι ότι το φταίξιμο ήταν ανθρώπων που δε γνώριζαν, ή αμελούσαν να κάνουν το σωστό. Αμέσως, φωτοτύπησα μερικές σημαντικές σελίδες τού βιβλίου, και τις μοίρασα στους πρεσβυτέρους των τοπικών ναών, όπου έβλεπα αυτό το κατασκεύασμα. Δυστυχώς όμως, άλλοι Πρεσβύτεροι δεν έδωσαν σημασία, άλλοι δεν το απέσυραν για να μη στενοχωρήσουν τους δωρητές, άλλοι επειδή ήταν παλιά εικόνα αξίας, και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες. Ειδικά ένας, όχι μόνο δεν απέσυρε το είδωλο από το ναό, αλλά την επομένη φορά που πήγα στη Θεία Λειτουργία, φορούσε (αν είναι δυνατόν!), ένα ρούχο, που από πάνω μέχρι κάτω, είχε δεκάδες αντίτυπα αυτής τής αντιχριστιανικής και βέβηλης εικόνας! Κι εγώ, εν' πάση περιπτώσει το ξεπέρασα, αφήνοντας την κρίση στον Θεό, μια και η Εκκλησία το απαγόρευε, και το φταίξιμο ήταν στους Πρεσβυτέρους προσωπικά. Άλλοι όμως, σκανδαλίστηκαν τόσο, που δεν ξέρω αν κάποτε θα το ξεπεράσουν.»

Απόσπασμα ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ:

«Τώρα πλέον, προσευχόμουν στον Θεό σαν σε Πατέρα, κι όχι σαν σε Κύριο, όπως οι προ Χριστού πιστοί, που δεν είχαν γνώση τής αποκάλυψης τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και όπως οι Δυτικοί ΄΄Χριστιανοί΄΄. Ήταν μια νέα διάσταση τού Θεού για μένα αυτή, που από παιδί είχα μάθει να βλέπω το Θεό σαν έναν ΄΄μπαμπούλα΄΄, που κρατούσε λογαριασμό για ό,τι κάνω, ώστε να μπορέσει να με ΄΄εκδικηθεί΄΄ σε κάποια μελλοντική κρίση. Ο Θεός, δεν ήταν πια για μένα ο άδικος Δυτικός Θεός, που ικανοποιείται με το θάνατο τού δικαίου χάριν των αδίκων, ούτε που δίνει ΄΄λύτρα΄΄ το θάνατο τού αθώου Γιου του σε κάποιον τύραννο, σαν να τον φοβόταν. Δεν είχε κατασκευάσει κάποια κόλαση για να βασανίζει σαδιστικά τα πλάσματά του, ούτε είχε σκοπό να τα σκοτώσει σε κάποια μελλοντική καταστροφή.»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ»

Αλέξανδρου Καλόμοιρου:

"Πύρινος Ποταμός" ήταν η κύρια ομιλία που δόθηκε στη Συνέλευση Ορθοδόξου Νεότητας που οργανώθηκε κάτω από την αιγίδα της Συνόδου των Ρώσων Επισκόπων της Διασποράς, στο Seattle της Ουάσιγκτων, από 22-25 Ιουλίου 1980. Η ομιλία έγινε στα αγγλικά και το κοινό την υποδέχθηκε εγκάρδια. Ο σεβ. Αρχιεπίσκοπος του Καναδά, Βιτάλιος, εξέφρασε την εκτίμησή του, λέγοντας πως "σπάνια διαβάζει κανείς τέτοια κείμενα, που αποπνέουν το άρωμα της αληθινής γνώσεως και της προσωπικής εμπειρίας". Ο ίδιος έδωσε εντολή να κυκλοφορήσει το βιβλίο σε αγγλική, ρωσική και γαλλική έκδοση. Ο "Πύρινος Ποταμός" είναι κυρίως, μια απάντηση στην ταλαιπωρημένη ψυχή, που δεινοπαθεί στις δοκιμασίες και ρωτά μέσα στην απόγνωσή της: Πώς είναι δυνατό, ο Θεός που είναι αγαθός, να επιτρέπει αυτό το κακό; Πώς γίνεται να με βασανίζει με τέτοιους πειρασμούς και δοκιμασίες, όταν αυτές ξεπερνούν την αντοχή μου; Εάν είναι ελεήμων και φιλάνθρωπος, γιατί με καταδικάζει να υποφέρω τόσα, και σ΄ αυτή και στην άλλη ζωή; Είναι μια προσφορά στο πλήθος των.....

Κεφ. 10ο: «Αυτός είναι ο θρίαμβος της ελληνιστικής σκέψης στό χριστιανισμό. Ο Ωριγένης, σαν ελληνιστής, είχε φτάσει στα ίδια συμπεράσματα. Ο Θεός ήταν δίκαιος από ανάγκη. Αναγκάστηκε να τιμωρήσει, να εκδικηθεί, να στείλει ανθρώπους στην κόλαση. Η κόλαση ήταν δημιούργημα του Θεού. Ήταν μια τιμωρία που απαιτούσε η δικαοσύνη. Αυτή η απαίτηση γιά δικαιοσύνη ήταν μια ανάγκη. Ο Θεός ήταν υποχρεωμένος να υποταχθεί. Δεν του επιτρεπόταν να συγχωρήσει. Υπήρχε μια ανώτερη δύναμη, μια Ανάγκη, που δεν Του επέτρεπε να αγαπά χωρίς όρους.

Ο Ωριγένης όμως ήταν και χριστιανός και γνώριζε ότι ο Θεός ήταν γεμάτος από αγάπη. Πώς είναι δυνατό να ομολογείς ένα Θεό γεμάτο αγάπη, όταν βασανίζει τους ανθρώπους αιώνια; Αν ο Θεός είναι η αιτία της κόλασης, τότε από ανάγκη πρέπει η κόλαση αυτή να σταματήσει κάποτε, διαφορετικά δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι ο Θεός είναι καλός και αγαθός. Αυτή η νομικίστικη αντίληψη γιά το Θεό, σαν όργανο μιας ανώτερης, απρόσωπης δύναμης ή θεότητας που ονομάζεται Ανάγκη, οδηγεί λογικά "στην αποκατάσταση των πάντων και την καταστροφή της κόλασης", διαφορετικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Θεός είναι μοχθηρός.

Η ειδωλολατρική ελληνική σκέψη δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι αιτία της κόλασης δεν είναι ο Θεός αλλά τα λογικά πλάσματά Του. Αν ο Θεός δεν ήταν ελεύθερος, αφού εξουσιαζόταν από την Ανάγκη, πώς θά μπορούσαν να ήταν ελεύθερα τα πλάσματά Του; Ο Θεός δε θά μπορούσε να δώσει κάτι που δεν κατείχε ο ίδιος. Η ειδωλολατρική ελληνική σκέψη δεν μπορούσε ακόμα να αντιληφθεί την αφιλοκερδή αγάπη. Η ελευθερία όμως είναι το ύψιστο δώρο που ο Θεός μπορούσε να δώσει σ' ένα πλάσμα, γιατί η ελευθερία εξομοιώνει τα λογικά πλάσματα με το Θεό. Αυτό ήταν ένα δώρο ακατανόητο γιά τους έλληνες ειδωλολάτρες. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ένα πλάσμα που θά μπορούσε να πεί "όχι" σ' ένα παντοδύναμο Θεό. Αν ο Θεός ήταν παντοδύναμος δε θά μπορούσαν να του πούν "όχι" τα πλάσματα. Έτσι αν ο Θεός έδινε στους ανθρώπους τη χάρη Του, οι άνθρωποι δε θά μπορούσαν να την απορρίψουν. Διαφορετικά ο Θεός δε θά ήταν παντοδύναμος. Αν δεχτούμε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, τότε η χάρη Του πρέπει να είναι ακαταμάχητη. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να την αποφύγουν. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι που στερούνται τη χάρη του Θεού, τη στερούνται επειδή ο Θεός δεν τους την έδωσε. Έτσι η απώλεια της Χάρης του Θεού, που είναι αιώνιος πνευματικός θάνατος, με άλλα λόγια κόλαση, είναι στην ουσία μια πράξη που εξαρτάται καθ' ολοκληρία από το Θεό. Ο Θεός είναι Εκείνος που τιμωρεί τους ανθρώπους αυτούς με τη στέρηση της χάρης Του, με το να μήν της επιτρέπει να τους φωτίζει. Έτσι ο Θεός είναι η αιτία του αιώνιου πνευματικού θανάτου εκείνων που είναι κολασμένοι. Η κόλαση είναι μια ενέργεια του Θεού, μια ενέργεια της δικαιοσύνης του Θεού, μια ενέργεια ανάγκης ή σκληρότητας. Σάν αποτέλεσμα, ο Ωριγένης σκέφτηκε ότι αν θέλουμε να παραμείνουμε χριστιανοί, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι πραγματικά καλός, πρέπει να πιστέψουμε ότι η κόλαση δεν είναι αιώνια αλλά θά έχει ένα τέλος, παρά τα όσα γράφονται στην Αγία Γραφή και ό,τι πιστεύει η Εκκλησία. Αυτό είναι το μοιραίο, απόλυτα λογικό, συμπέρασμα. Αν ο Θεός είναι ο αίτιος της κόλασης, η κόλαση πρέπει να έχει τέλος, διαφορετικά ο Θεός είναι κακός.»

Αυτά λοιπόν για την ώρα, και περιμένω να με ενημερώσετε και μένα σχετικά: Αν είναι σωστός ο προβληματισμός μου ή αν κάνω ΕΓΩ λάθος.

Ασπάζομαι με σεβασμό την δεξιά σας,

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γεωργίου ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τεχνικός Εκπαιδευτικός Συγγραφέας

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Προς την Ο.Ο.Δ.Ε.

Αγαπητέ κ. Θωμά Δρίτσα,

Θέλω να σας ευχαριστήσω, διότι μου κάνετε την τιμή να μου στέλνετε τα δημοσιεύματά σας. Τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα και τα μελετώ με προσοχή, διότι θίγετε καίρια θέματα της σύγχρονης πραγματικότητας, αναιρείτε μυθώδεις αναφορές σ' αυτά, και κυρίως σε όσα αφορούν την σχέση Χριστιανισμού-Ελληνισμού, και φέρνετε στην επιφάνεια σπουδαία στοιχεία από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, προβάλλοντας τις πηγές και ερμηνεύοντάς τες με βαθειά γνώση και ορθότητα. Η προσφορά σας, συνεπώς, είναι σημαντική για τον ενδιαφερόμενο να γνωρίσει την αλήθεια στο χώρο της παράδοσης και του πολιτισμού μας.

Προ πάντων όμως θέλω να σας συγχαρώ για την ορθότητα των θέσεών σας στα θέματα της Ορθοδόξου πίστεως και θεολογικής μας παραδόσεως. Δεν έχω επισημάνει αστοχία ακόμη και εύχομαι να μην γίνει αυτό ούτε στο μέλλον. Θεολογείτε ορθοδόξως και προσεγγίζετε την πατερική μας παράδοση με ορθά κριτήρια, ερμηνεύοντας, όχι απλώς μεταφράζοντάς την, με ακρίβεια και σαφήνεια. Χαίρω, λοιπόν, διότι ορθοδοξείτε και σας εύχομαι να συνεχίσετε έτσι. Όλοι μας χρειαζόμεθα την συμβολή σας, διότι ο αγώνας της αλήθειας είναι κοινός και ο ένας χρειάζεται την βοήθεια του άλλου.

Με θερμές ευχές

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής

Πανεπιστημίου Αθηνών.

(Παραλαβή επιστολής: 20-10-2005).