ECCLESIAS-THEMATA: Αγαπητοί Γέροντες, ευλογείτε,

Δευτέρα, 30 Ιούνιος 2008

Αγαπητοί Γέροντες, ευλογείτε,

Συγχωρήστε με για το θάρρος μου να σας αποστείλω την επιστολή αυτή αλλά σας παρακαλώ να την δεχτείτε με αγάπη και να μου απαντήσετε με διάκριση αλλά και ορθόδοξο λόγο.

Πήρα την απόφαση να σας γράψω για να σας επισημάνω το πνευματικό αδιέξοδο που βρίσκομαι αυτή την στιγμή και αφορά τα τεκταινόμενα των συμπροσευχών αλλά και της φιλοπαπικής διάθεσης των ιερέων και Αρχιερέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Πολλοί μιλούν ότι αυτή την στιγμή η Εκκλησία μας έχει υποπέσει στην αίρεση του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας. Πολλοί μιλούν ότι γίνονται συλλείτουργα και ότι υπάρχει κοινό ποτήριο ήδη.

Βέβαια για πολλά από τα παραπάνω δεν είμαι σίγουρος διότι ακόμη ελπίζω ότι δεν έχει γίνει τόσο μεγάλη προδοσία, όμως με αυτά που είδα με τα μάτια μου άρχισα να νοιώθω και να αισθάνομαι πως όντως υπάρχει προδοσία της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Υπάρχουν βιβλία όπως του κ. Αθανάσιου Σακαρέλλου που μιλούν για ένωση από το 1965. Τι να πω, δεν ξέρω.

Πάντως για να μην περιαυτολογώ, εγώ δεν ξέρω εάν έγινε η ένωση ή όχι αλλά με αυτά που είδα στην τηλεόραση με τον πάπα και τον Πατριάρχη, τις αγκαλιές, τα φιλιά και τα πολυχρόνια στον πάπα απόρησα.

Τον αποκαλούσαν «αγιότατο» αλλά και «ευλογημένο Κυρίου», από την άλλη η εξερχόμενη επιστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου με αριθμ. Πρωτ. 1385/2005 (συνημμένη) που αναφέρει «Γην της Επαγγελίας του κοινού Ποτηρίου» τι εννοεί;

Εγώ ούτε θεολόγος είμαι, ούτε ιερέας, ούτε μοναχός, παρόλα αυτά με την απλή λογική νομίζω ότι εδώ ο Πατριάρχης εκδηλώνεται και αναφέρει αυτό που επιθυμεί η καρδιά του και η ψυχή του, και εάν δεν κάνω λάθος, αυτό είναι το κοινό ποτήριο.

Όλοι βλέπουμε τις προθέσεις του Πατριάρχη που εκδηλώνει ελεύθερα μα κανείς δεν αντιδρά, δεν αντιλέγει αλλά πάνω από όλα κανείς δεν πράττει.

Με τα λόγια πολλοί σήμερα υπερασπίζουν την Ορθοδοξία αλλά κανείς δεν προτείνει το στήθος του για να την προστατεύσει.
Τόσο άβουλοι καταντήσαμε τελικά; Πολλοί κάναν συνάξεις και ομιλίες φοβερές και μάζεψαν κόσμο και τους μίλησαν πατερικά, αλλά τώρα που ήρθε η ώρα των έργων όλοι κάναν πίσω. «Με τα λόγια ο Μανώλης χτίζει ανώγια και κατώγια». Από λόγια χορτάσαμε δεν μας γεμίζετε πιά, μόνο με έργα εκφράζεται η Ορθοδοξία. Αυτό διδάσκει και ο Κύριος με το παράδειγμά του, με έργα μας δίδαξε, αλλά εμείς είμαστε άνθρωποι των λόγων και όχι των έργων. Δεν είμαστε λοιπόν υποκριτές;

Μήπως τελικά δεν είμαστε και Ορθόδοξοι; Μήπως τελικά προδίδουμε την Ορθοδοξία και την πίστη για να μην έρθουμε σε ρήξη και κινδυνεύσουμε να χάσουμε το ανακαινισμένο κελί μας αλλά και την υποψηφιότητα μας για Επίσκοπος;

Πόσοι Επίσκοποι σήμερα είναι θεόκλητοι ή δημόκλητοι; Μήπως είναι όλοι αυτόκλητοι; (Αγ.Νικόδημος Αγιορείτης)
Αγαπητοί και σεβαστοί Πατέρες, η παρουσία Ορθοδόξων Ιερέων σε συμβούλια αιρετικών όπως είναι τα Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών και οι δήθεν θεολογικοί διάλογοι με αιρετικούς με προβληματίζουν.

Το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρετικών αποδέχεται τον Σταυρικό θάνατο του Κυρίου μας αλλά όχι και την Ανάσταση του. Πως μπορούν και συμμετέχουν σε αυτά τα συμβούλια; Αλλά εκεί γίνονται και άλλα έκτροπα που δεν αρμόζουν να αναφερθούν σε αυτή την επιστολή αγάπης και ανησυχίας.

Με όλα αυτά λοιπόν που είδα και όσο ασχολήθηκα εδώ και 1 (ένα) χρόνο περίπου με τις σύγχρονες αυτές αιρέσεις αλλά και τους κανόνες της Εκκλησίας (Αποστολικοί Κανόνες, Οικουμενικές Σύνοδοι και λόγια Αγίων Πατέρων), είμαι σε μεγάλο πνευματικό αδιέξοδο.
Το παλιό ημερολόγιο είναι σε 20 παρατάξεις, το νέο ημερολόγιο είναι σε αφασία-κώμα και από το Άγιο Όρος πλέον δεν ακούγεται καμία φωνή διαμαρτυρίας.

Έτσι αφού με τις παρατάξεις του παλιού δεν μπορώ «να βρώ άκρη», το νέο ημερολόγιο επικροτεί τον φιλοοικουμενισμό και στο Άγιο Όρος μνημονεύουν απευθείας αυτόν που φίλησε και αποκάλεσε τον πάπα αγιότατο τι να πω;

Εάν ισχύει η αλληλουχία του μνημονίου (Ιερέας μνημονεύει τον Επίσκοπο, ο Επισκοπος τον Αρχιεπίσκοπο, ο Αρχιεπίσκοπος τον Πατριάρχη και ο Πατριάρχης τον πάπα) τότε είναι όλοι αιρετικοί;

Οι αντιδράσεις σε αυτό ήταν μηδαμινές και πολύ λίγοι κατάλαβαν τι σημαίνει αλλά και τι συμβαίνει.

Όμως αυτοί που κατάλαβαν θα κριθούν και ανάλογα από τον Κύριο, αφού γνωρίζουμε και δεν αντιδράσαμε δεν θα είμαστε υπόλογοι; Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης έλεγε: «Οι αγιασμένοι άνθρωποι του Θεού δεν θα πρόδιδαν την πίστη τους ούτε με μια λέξη», εμείς; Τι κάνουμε για να διατηρήσουμε την πίστη αναλλοίωτη;

Πως είναι δυνατόν αυτόν που ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός καταριέται και μας συστήνει να καταριόμαστε και εμείς ο Πατριάρχης μας να τον αποκαλεί Άγιο και Ευλογημένο;
Έχουμε μερίδιο ευθύνης και εμείς διότι θα κριθούμε για τις πράξεις που κάναμε αλλά και για αυτές που έπρεπε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε.

Ξέρετε πολλοί θα μου πουν ότι είμαστε λίγοι και ο λόγος μας και οι θέσεις μας αδύνατες, όμως έτσι απάντησε και ο Μακρυγιάννης και απελευθέρωσε την Ελλάδα, «οι θέσεις μας μπορεί να είναι αδύνατες αλλά ο Θεός μας είναι μεγάλος», τι αναζητούμε δηθεν βοήθεια από τους Φράγκους;

Εμείς έχουμε τον ένα και μοναδικό Θεό βοηθό μας, την Παναγία και τους Αγίους προστάτες και μεσίτες προς τον Κύριο και ζητάμε ανθρώπινη βοήθεια για να σωσουμε δήθεν το Πατριαρχείο; Μήπως η ιστορία δεν έδειξε ότι η βοήθεια του πάπα και των Φράγκων στην Άλωση της πόλης ήταν μόλις 200 τοξότες!.

Είμαι αμαρτωλός αγαπητοί Πατέρες με πάθη και αμαρτίες, αδιόρθωτος και επιπόλαιος συνάμα αλλά περισσότερο από όλα φοβάμαι μήπως κριθώ ως αιρετικός ή κριθώ με αυτούς που πρόδωσαν την πίστη στην Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τι λόγο θα δώσω τότε στο Ιερό Βήμα του Κυρίου;

Σήμερα νοιώθω ότι για τα γεγονότα που συμβαίνουν έχω και εγώ ευθύνη διότι αποτελώ μέρος του λαού της Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν είμαι άμοιρος ευθυνών.

Ειλικρινά σας παρακαλώ να μου απαντήσετε διότι η επιστολή μου αυτή, είναι επιστολή αγάπης και ενδιαφέροντος, επιστολή ανησυχίας αλλά και επιστολή παράκλησις για δραστηριότητα αλλά και για να με βοηθήσετε να βρώ ποιο είναι το σωστό με βάση την Ορθόδοξη πίστη για να πράξω. Αυτό με ενδιαφέρει τι πρέπει να κάνει ένας πραγματικός Χριστιανός Ορθόδοξος στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Σας ζητώ συγνώμη για την αναστάτωση, μα σας παρακαλώ για την Ορθόδοξη γνώμη.

Την ευχή σας.

Με εκτίμηση